Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2008

Αντίο (6/12/2008)


ΆΡΝΗΣΗ
Γιώργος Σεφέρης


Στο περιγιάλι το κρυφό
κι άσπρο σαν περιστέρι
διψάσαμε το μεσημέρι·
μα το νερό γλυφό.

Πάνω στην άμμο την ξανθή
γράψαμε τ' όνομά της·
ωραία που φύσηξεν ο μπάτης
και σβύστηκε η γραφή.

Mε τι καρδιά, με τι πνοή,
τι πόθους και τι πάθος,
πήραμε τη ζωή μας·
λάθος!

κι αλλάξαμε ζωή.

*Με την άνω τελεία πριν το "λάθος!". Η άρνηση μιας ζωής με πόθους και με πάθος...γιατί το νερό είναι γλυφό, γιατί φυσάει ο μπάτης και σβήνει τη γραφή και οι συμβιβασμοί μας αναγκάζουν να αλλάζουμε ζωή...λάθος!
Για τον Αλέξανδρο που πήρε τη ζωή του με καρδιά,πνοή,πόθους και πάθος και κάποιοι αποφάσισαν για αυτόν να μη ζήσει την "Άρνηση".

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Αναμεσα σε λυγμούς και περισσεια οργής ξεχωρίζει ένα χαμόγελο

Ένα χαμόγελο που μαράθηκε πολύ νωρίτερα απ'ότι θα έπρεπε

Είναι το χαμόγελο που μας υπενθυμίζει ότι η εξουσία είναι αδίστακτη και πως πάντα υπάρχει η ελπίδα και η δύναμη για μάχες και εξεγέρσεις

Ο μικρός Αλέξης είναι πλέον στον δικό του παράδεισο και μας ψιθυρίζει νοερά ότι ίσως έφτασε η ώρα να μετατρέψουμε την κόλαση που ζούμε σε παράδεισο.

υγ : ΓΑΜΩ ΤΟΥΣ ΜΠΑΤΣΟΥΣ,ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ

ΓΑΜΩ ΤΟ ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ ΠΟΥ ΦΤΙΑΞΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑΣΑΝ ΧΩΡΑ

ΤΟ ΑΙΜΑ ΚΥΛΑΕΙ ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΖΗΤΑΕΙ